Kitap Blogları Tarih Olacak

OptikinKitapBlogu'nda geçen ay bir yazı yayınlandı: "Kitap Bloglarının Katili Bookstagramlar". Bu aslında blogger arkadaşım Akın'la öncesinde kendi aramızda irdelediğimiz bir konuydu. Artık devir #bookstagram devri miydi, sahne ışığını çoktan kitap bloglarından çalmış mıydı? Daha da önemlisi, altında dişe dokunur hiçbir şey yazmayan (çoğunlukla hiçbir şey yazmayan) o süslü püslü kitap fotoğrafları kitap severlerin bin bir itinayla hazırladığı kitap bloglarının yerini tutabilir miydi? 

Arkadaşım, yazısında en son yaptığı çekilişin beklentisinin altında ilgi gördüğünden de bahsediyordu; Instagram'da sırf çekilişlere katılmak için hesap açan bir güruh varken, o kitabını hediye edecek birilerini bulmakta zorlandığını söylüyordu. Doğrusu ben de en son yaptığım çekilişte farklı bir manzarayla karşılaşmamıştım. O anda yazının altına sadece şunu yazdım: "Olan şu: Bloglardaki kaliteli kitap yorumları, yerini Instagram'daki kaliteli kitap fotoğraflarına bırakıyor."

Yorumlara baktığımda birçok blogger'ın Instagram'a karşı pek de olumlu hisler beslemediğini gördüm. Ortak bir paydada buluşuyorduk: Asla kitap bloglarının yerini tutamazdı. En azından bizim gözümüzde. Fakat...

Konuyla ilgili ne düşündüğümü açıklamak için şimdi size bir hikaye anlatacağım.

VampirellanınGüncesi, 2011'de kuruldu; 2011, sosyal medyada fantastik ya da mitolojik herhangi bir şeyin "güncesinden" geçilmeyen günümüzden çok farklıydı. Ben, neden o yılı, o ayı, o haftayı, o günü, o saati seçtiğimi çok iyi biliyorum; hiçbir şey tesadüf değildi. Ancak benim sosyal medya maceram da o gün başlamış değildi.

İlk blog tur bu blogda başladı.

Aslında bakılırsa, birçok ilk bu blogda yaşandı.

Çok daha önce, lise yıllarında moda olan forumlardı. İnternetten tanıştığım başka şehirde yaşayan bir arkadaşımla uzun yıllar boyunca müzik üzerine birçok forum yönettik ve bundan büyük bir keyif aldık. RapShit bunlardan biriydi. Radyoda ara sıra popüler rap parçaları çalarken biz oturup sadece mainstream rap'i değil underground'ı da konuşuyorduk ve emin olun, o günlerde insanlara hip hop kültüründen bahsetmek bile epey zordu. Bay Area'yı takip ediyorduk; Yukmouth mixtape çıkartırsa, ilk önce biz yorumluyorduk. G-Unit ve G-Unot kavgaları edilirken, eh, arada biz de birbirimize giriyorduk. Dirty South'dan daha sonraları dünyayı sallayacak Trap akımının ilk sesleri geliyordu, duyuyorduk. Kanye'nin aslında bir prodüktör, Drake'in aslında bir rapper olduğu günleri hatırlamak zor gelirken, şimdi sizi çok gerilere götürmek de istemiyorum. Biz o zamanlar sıkılıp bir forumu kapatırsak, bir başkasını açıyorduk ya da kendini belirli bir kitleye kanıtlamış forumların yönetimlerine adım atıyorduk. Kendimi Eminem'in o zamanlar en büyük yerli fan sitesi sayılabilecek bir yerlerde yönetimde bulmuşluğum var. 

Sözün kısası, biz o zamanlar yaptığımız şeyden keyif alıyorduk.

Geniş kitlelere hitap etme derdimiz yoktu.

Yine de o günlerde forum denilen şey, sanal alemde bir parçası olmak isteyeceğiniz ortamdı. 

Aslına bakılırsa, başka da seçenek yoktu. 

Peki ya şimdi?

Elbette hala belli başlı forumlar var fakat ben Instagram'dan, Twitter'dan, Tumblr'dan, Pinterest'ten, Reddit'ten ve... Facebook'tan öncesinden bahsediyorum. 

O arkadaşımla birlikte daha sonra bloglara yöneldik. FindASoul4Sale birlikte hazırladığımız İngilizce blogumuzdu, MüzikDoktoru ise çok daha sonra açtığımız Türkçe blog. 

Yine sevdiğimiz şeyi yapıyorduk. 

Yaptığımız şeyi seviyorduk.

Kim okuyorsa, okuyordu.
Kimse okumazsa, biz okuyorduk. 

Zamanı geldi, ikisi de tarih oldu. 

O forumlar ve o bloglar için yazdığım tonla yorum bir yana, sayfalarca, sayfalarca, sayfalarca çeviri... Nerede, nasıl ve ne zaman doğduğunu bilmeden rap dinlemenin bir anlamı yoktu. Sadece Gangsta Rap dinleyeceksen bile tüm o mavi ve kırmızı bandanaların, c-walk'un ve b-walk'un, elektrik tellerine asılan ayakkabıların, gözün altına sabitlenen gözyaşlarının, argonun, jargonun, el işaretlerinin, ıslıkların ve daha birçok şeyin anlamını bilmeden olmazdı. Kafanı sallayıp geçecek misin? Hip hop dili, başlı başına bir dil. Ana dili İngilizce olanların bile hip hop kültürüne uzak olduğu takdirde yeteri kadar yaklaşamayacağı bir şey. Kısacası, o günlerde çok ciddiydim. Hep birlikte anlayalım, yorumlayalım ve daha fazla keyif alalım diye elimden gelenin en iyisini yapıyordum. Hayır, ateşi falan bulmuş değildim ama öyle bir ilgi görüyordu ki neredeyse her kelimem anında (ç)alınıp çeşitli sitelerde paylaşılıyordu.

Benim kelimelerle aram hep iyi oldu. Sosyal medyada uzun yıllarımı geçirdim ve bunu sadece keyif için değil, profesyonel anlamda da yaptım. Velhasıl, bu ve benzeri konular etrafında epey kafa yordum. 

Her şeyi çarçabuk tüketmek isteyen insanlar için Instagram'da göze hoş gelen bir kitap fotoğrafına bakıp geçmek, senin saatlerce, belki de günlerce uğraşarak yazdığın bir kitap eleştirisini (haydi, eleştiri değildir de yorumdur belki) okumaktan çok daha kolay ve tüm o albenili formuyla çok daha cezbedici. 

Evet, bu durumda aslında kitap bloglarını desteklemesi gereken filanca yayınevi falanca kitap hesaplarına her ay bilmem kaç tane kitap gönderiyor. Çok takipçili hesap sahibinin fotoğrafını çektiği promosyon kitabının altına, "Bu kitaba bayıldım!" veya "Arkadaşlar, hemen alın, okuyun!" ya da "Hayatımda okuduğum en güzel kitaptı," yazması da yeterli oluyor. Evet, bazısı tüm kitaplara bu yorumu getiriyor ve zaten bu yorumu getireceği için o kitaplara sahip olabiliyor. Hayır, hepsi yalan söylemiyor; cidden o kitap o kızın hayatında okuduğu en güzel kitap çünkü zaten hayatında kaç tane kitap okuduğunu bir nefeste sayabilecek durumda. Bizim bahsettiğimiz anlamda o-ku-mu-yor. Aynı boyutta değiliz arkadaşlar.

#bookstagram herkesin kolayca yutabileceği hazır bir lokma.

Bir kitap alıyorsun.

Popüler bir şey değilse de en azından kapağı güzel olsun.

Kapak, bir kitabın can damarıdır çünkü!

İlgi çekeceğini düşündüğün objeleri etrafına topluyorsun.

Çok düşünmene gerek yok; kafanı yorma şimdi.

Kalem, mum, defter, fincan.

Yetmez mi? 

Nelere sahip olduğunu göstermek mi istiyorsun?

Cep telefonunu ya da dizüstü bilgisayarını neden kareye dahil etmiyorsun?

Çoğunluğun yaptığı tam olarak bu. Aldıkları ♥ sayısına bakarsan, takdir gören de bu.

Hepimiz o fotoğraflardaki zavallı kitapların istenilen kare yakalandıktan sonra yüzüne bile bakılmadığını biliyoruz. Her çıkan kitabı fotoğrafla "belgeleyeni" var bunun; okuyacak vakti bulması mucize. Tabii ki Superman değilse ama öyle olduğunu da hiç sanmıyorum.

Fakat günün sonunda görülüyor ki bırak açıp yüzlerce sayfalık bir kitabı okumayı, iki satıra vakit ayırmayan çoğunluğa istediğini veren o.

2011'den bu yana birçok kitap blogu tarih oldu.
Kitap bloglarının sayısı gün geçtikçe azalıyor.
Birçok kitap blogu artık sadece Instagram hesaplarında varlığını gösterebiliyor.

Kitap bloglarını seviyor musun? O halde, çok geç olmadan tadını çıkarmaya bak.