Canavar, canavar olduğunu düşünmez.
Dilekçik, şing, şanscık, gavriel, bruksis! Keçi suratlı, boynunda kitap boyunca bir türlü sırrına vakıf olamadığımız bir lades kemiği taşıyan, boynuzlarında ulak kuşunu ağırlayan Brimstone’la tanışan insanların hayatını kolaylaştıracak sihirli objeler bunlar. Ancak her biri için bir bedel ödenmeli.
Bir yerlerde çocuklar çekilen dişlerini yastık altına koyduklarında diş perileri gelip bu diş karşılığında onlara bir sürpriz bırakıyor. Eh, bizim buralarda böyle şeyler olmuyor. Yine de bu tüyler ürpertici “dilek taciri” Brimstone’u hayal edebilmemize engel değil. Laini Taylor’ın her biri birkaç hayvanın ve bazen de insanın karışımından oluşan büyülü Kimeralarıyla lacivert saçlı ve kim olduğunu öğrenmek için çırpınan protagonisti Karou, Prag’dan Marakeş’e kadar haritada genç yetişkin yazını için sıklıkla gözükmeyen lokallerde karşımıza çıkıp bizi maceraya sürüklüyorlar. Aslına bakılırsa kitabın ilk sayfasını çevirdiğimizde karşımıza çıkan “melekle şeytanın aşkı” konulu pek de ilgi çekici olmayan yazıya aldırıp akla okuduğumuz sayısız paranormal aşk hikayesinde bizi bunaltan klişeleri getirmemek gerekiyor. Çünkü bu roman, diğerlerinin arasından ustaca sıyrılmasını biliyor.
