Android telefonum geride bıraktığımız cuma günü şaşırtıcı bir kararla istifa etti. O günden beri bir cep telefonum yok ve bu sürede neler olup bittiğini size bu yazıda anlatacağım.
Android işletim sistemli en iyi telefon üreticisinin Sony olduğunu iddia edecek değilim ancak ilk günlerde Xperia M5 modelinden epey memnundum. İki seneyi birlikte geçirdik ancak bu sürenin son çeyreğinde gittikçe artan sorunlar beni hem bu modelden hem de bu markadan soğuttu diyebilirim. Ne mi oldu? Mobil ortamda, her gün olmasa da aktif sayılabilecek kadar kullandığım tek sosyal medya ağı Instagram'da telefonumun donması pek mühim değildi ancak bunun sadece haritaya bakarken olması (bir keresinde yolda durup üç defa telefonun kapanıp açılmasını beklemem gerekmişti) benim için sorun teşkil ediyordu. Zaman içinde telefonun sorunları katlanarak arttı. Aslında o ana dek gayet memnun olduğum kamerasını kullanırken de donmaya başladı ve bir ara cihazın şarj olurken yüzde 70 civarında pes ettiğini fark ettim. En son ise bir uygulama esnasında ziyadesiyle yorulduğunu ve daha fazla çalışmaya kat'iyen devam edemeyeceğini vurgulayarak kendini kapattı ve ne kadar ısrar ettiysem de inadından dönmedi. Bir süre geçtikten sonra Sony'nin çevrimiçi yardım sayfalarında gördüğüm bir öneriyi uygulayarak geçici bir çözüme kavuştum; telefonu açmayı başardım fakat bu durumdan epey rahatsız olmuş olacak ki birkaç dakika içinde tekrar kapandı. Ondan sonra ne yaptıysam açılmadı ve açılmayacağına olan inancım artınca garanti süresi bitmiş telefonumu bir tamirciye götürdüm. Bana kalırsa bazı bulgular sorunun bataryasında olabileceğini işaret ediyordu ancak sorun daha derindeymiş. En azından bana söylenen buydu.
Evet, tam üç gündür telefonum yok. Fakat telefona sadece bir kez, o da elektrikler kesildiğinde ve dolayısıyla masaüstü bilgisayarımı kullanamadığımda ihtiyaç duydum. Aslında acilen giderilmesi gereken bir ihtiyaçtan çok, kısa süreli bir huzursuzluk kaynağı gibiydi. Dünyayla tüm bağlantım kopmuş muydu yoksa?
Telefonumu ayrılmaz bir parçammış gibi görmemem, benim onu ne amaçla ve nasıl kullandığımla da yakından alakalı bir durum. Öncelikle belirteyim ki ben mobil ortamda Facebook ya da Twitter kullanmıyorum. Snapchat veya Tumblr'dan bahsetmiyorum bile. En çok kullandığım uygulama, seçtiğim konularda haber almamı sağlayan Feedly'di ve ara sıra reddit'e de giriyordum. YouTube'da çok fazla vakit geçirdiğim söylenemezdi ama mutfakta çalışırken ya da yemek yerken bazı programları göz ucuyla takip ediyordum. Son günlerde Duolingo'daki Fransızca dersleriyle ilgileniyordum. Aqueducts, Reed ve Sorcery! gibi ilgimi çeken birkaç oyun hariç mobil oyun dünyasıyla da aramdaki mesafeyi koruyordum. Velhasıl, vaktimi telefon ekranına bakarak öldürmeme gayreti içindeydim.
Öte yandan neredeyse herkes, her gün ve tüm gün telefonuyla ilgileniyormuş gibi gözüküyor.
Bu insanlar ne yapıyorlar?
ABD'de yapılan bir araştırma, cep telefonu kullanıcılarının %67'sinin herhangi bir zil sesi duymadığı ya da titreşim hissetmediği halde arama/mesaj var mı diye telefonunu kontrol ettiğini ortaya konmuş. Peki, Türkiye'de durum nasıl? 2015'teki Deloitte raporu, telefon bağımlılığında lider ülke konumunda olduğumuzu belirtmişti. 18-50 yaş arası 1000 kişinin katıldığı bu araştırmada, her on beş dakikada bir cep telefonuna saldırdığımız ortaya çıkmıştı. 2016'daysa cep telefonu ve internet bağlantısıyla yapılabilecek en verimli (!) işlerden birine yönelerek Swarm'da check-in rekoru kırmıştık.
İnsanlar, telefonda vakit öldürüyorlar.
Bunu yaparken de bağımlısı oluyorlar.
Dünya tıp literatürüne bir hastalık türü olarak girmemiş olsa da kardeşi sayılabilecek sosyal medya bağımlılığıyla birlikte cep telefonu bağımlılığı ve buna bağlı olarak da "nomophobia", yani kısaca cep telefonunundan mahrum kalma korkusu günümüzün gerçekleri arasında. Aynı şekilde telefon bağımlılığının yol açabileceği birçok hastalık (depresyon, OKB gibi zihinsel hastalıklar başta olmak üzere) olduğu da sıkça dile getiriliyor.
Lafın kısası, son üç günüm telefonsuz ve normal geçti. Şu anda büyük bir eksiklik, büyük bir boşluk, büyük bir can sıkıntısı içinde değilim. Akıllı telefonlara gereğinden fazla mana ve önem yüklediğimiz aşikar. Diğer yandan hala akıllı telefon kullanmamanın uzun vadede (özellikle enformasyon noktasında) bazı sorunlara yol açabileceğini düşünüyorum, özellikle dünyanın şu bulunduğumuz noktasında. Yine de... kısa süreliğine kapsama alanından çıkmak hiç de fena bir deneyim değildi doğrusu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder