İnceleme: Naomi and Ely's No Kiss List

Arkadaşlık mı aşk mı? Yoksa arkadaşlık da bir tür aşk mı?

Levithan'in imzasını attığı kitaplarda yazarın kafa yorduğu mevzulardan olan LGBT bir şekilde karşımıza çıkıyor. Baş karakterin değilse bile yakın çevresinden birinin biyolojik kimliği ile cinsiyeti birbiriyle örtüşmüyor. Buna "cinsel tercih" demiyorum çünkü Levithan'e -aynı şekilde birçok insana- göre bu bir tercih değil. Every Day/Her Gün'de sürekli değişen kimliğiyle A, yine Rachel Cohn'la birlikte yazdığı Dash & Lily's Book of Dares'te evde geçen bölümlerde sevgilisiyle görünen bir ağabey ve Naomi and Ely's No Kiss List'te baş karakterlerden biri, yani Ely, buna örnek olarak gösterilebilir. Aynı şekilde Ely'ın arka planda dolanan ve birlikte mutlu olduklarından gayrı pek bir şey öğrenmediğimiz "anneleri" de öyle.

Kitabın kompleks bir problemi var. Çocukluklarından beri sıkı dost olan Naomi ile Ely'ın ilişkisi dünü, bugünü ve yarınıyla masaya yatırılıyor. Birbirine benzeyen bu karakterlerin birbirlerinden farklı beklentileri olduğunu görüyoruz. "Partinin gözdesi", çapkın, modaya ve müziğe düşkün Ely ile usta yalancı, müzikten pek anlamayan ve sürekli belirtildiği şekliyle "ateşli" Naomi, kitabın arka kapağında da yazan şu sebeple arkadaşlıklarına mutlu mesut devam edemiyorlar:

"Naomi ♥ Ely

Ve ona aşık olduğu söylenebilir.

Ely ♥ Naomi

Ama o erkeklere aşık olmayı tercih ediyor."

"Seviyor" yerine ♥ kullanmayı tercih ettikleri ve tercih ettiğim dikkatinizi çekmiştir. Neredeyse tüm kitap boyunca birçok yerde bazı kelimelerin yerine semboller kullanılması da kitabın ilgi çekici yönlerinden biriydi. 

Öncelikle...

Kitabı okurken defalarca kahkaha attığımı söylemem gerek. Yüksek sesle. Levithan'in yazdığı her halinden belli olan birkaç satırın da altını çizdim. Bazı karakterlerin birbirlerine armağan ettikleri şarkılardan birkaç tanesini de üşenmeden açıp dinledim. 

Tabii ki...

Levithan'i seviyorum. Sayesinde tanıdığım Cohn'a karşı herhangi bir olumsuz düşüncem de yok. 

Fakat...

Sürekli değişen anlatıcılara -burada sadece baş karakterlerden bahsetmiyorum, neredeyse kitaptaki herkes bir şeyler anlatmak için lafı, yani başlı başına bir bölümü devralıyor- ısınmak pek mümkün olmadı. Dahası, yaratılan Naomi ve Ely karakterlerini de sevdiğimi iddia edemeyeceğim. 

Şu evrensel bir gerçek ki okur bir hevesle eline aldığı kitabı okurken baş karakterlerde kendinden bir şey göremese de en azından bazı konularda ortak paydada buluşmayı umuyor. Mümkün olmadığında ise arada hep bir mesafe oluyor. Tıpkı kitabın çoğunda Naomi ile Ely'ın aralarında duran duvar gibi. Fakat o mesafeye rağmen yer yer keyifli anlar yaşattı ve okuduğuma pişman olduğumu da söyleyemem.

Puan: 3